Op donderdag 14 november 2019 was het zo ver: het jaarlijkse Symposium Dementie & Culturele Diversiteit vond plaats. Het gemoedelijke Laaktheater druppelde langzaam vol en in afwachting van de aanvang spraken veel bezoekers elkaar: Huisartsen, verpleegkundigen, projectleiders en onderzoekers.
Dagvoorzitter en werkgroeplid Ali Lahdidioui maakt in de aftrap gelijk duidelijk dat samen werken en samen zijn centraal staat – bij het beter leren herkennen en ondersteunen van eenzaamheid, bij cultuursensitieve communicatie, en bij het bewust worden van ethische dilemma’s in de zorg. Waarbij de noodzaak ontstaat in de gehele maatschappij tot het ontwikkelen van bijvoorbeeld nieuwe woonvormen, ook voor de culturele diverse bevolking, robotisering en beter luisteren naar de oma van Loesje of…. Fatima.
Tijdens een krachtige presentatie van Tineke Fokkema over eenzaamheid onder ouderen met een migratieachtergrond waarbij de dilemma;s duidelijk waren heen en weer pendelen tussen vaderland en Nederland. Toch een diepe wens tot terugkeer van land van herkomst. Waarbij de definitie van eenzaamheid : verschil tussen wat je zelf persoonlijk als relatie wenst en wat er in daadwerkelijkheid aanwezig is , ook kan betekenen dat er eenzaamheid is ondanks een grote familie . Het werd gelijk duidelijk hoe interactief dit symposium is. De schrijnende cijfers van de prevalentie van eenzaamheid werden gebracht samen met de ervaring dat de doelgroep voor wetenschappelijk onderzoek zeer moeilijk te bereiken was.Direct vloog er een hand in de lucht, iemand uit het publiek kon Tineke wel in contact brengen met mensen die onder de juiste doelgroep vielen. Deze constructieve, informele setting werd versterkt door de locatie: het Laaktheater leent zich enorm voor uitwisselingen. De eerste contacten waren al gelegd!
Amar Speelt liet in een scene zien hoe stroef communicatie kan zijn tussen hulpverleners en mantelzorgers in de thuissituatie, als culturele sensitiviteit niet wordt toegepast. Gelukkig werd later in de avond de scene voortgezet met juist het respect, de luistervaardigheid en sensitiviteit die zo belangrijk is. Dit was een krachtig verschil, en zeer tekenend voor het onderwerp.
Maar voordat “het goede voorbeeld” gegeven kon worden kregen we een inspirerende bijdrage van Jennifer van den Broeke over communicatie en culturele diversiteit. Dit gaat om kennis en technieken, maar voor al in het je kunnen verplaatsen in de ander. Er zijn grote verschillen in de rol van autonomie tussen verschillende culturen, evenals de assertiviteit om te vragen om hulp. Vertrouwensrelaties met een huisarts of zorgprofessional zijn in alle gevallen doorslaggevend.
Tot slot was het de beurt aan Dorothea Touwen om de zaal te verrijken met inzichten over zorgethiek. Als alternatief voor oer-Nederlandse individualisatie werd shared decision making behandeld. Het collectief versus het individu vertelt veel over de identiteit van mensen in Nederland, en beïnvloedt de manier waarop wensen benaderd worden. Het ging over het belang van het kennen van het levensverhaal is. Narratieve identiteit : wie je bent wordt gevormd door je levensverhaal. En het is zo belangrijk dat de laatste hoofdstukken van je leven passen bij de rest. Met deze krachtige inleiding leidden casusbesprekingen opnieuw tot prikkelende interacties.
“Wethouder Zorg, Jeugd, Volksgezondheid en Sport van Den Haag, Kavita Parbhudayal sloot deze geslaagde af met een persoonlijk verhaal over haar eigen ouders.”
Al met al een heerlijk programma om kennis te delen, ervaringen te vergelijken en flink te sparren. Er zijn opnieuw banden gelegd tussen sprekers en bezoekers, en de algehele conclusie moet zijn dat het onderwerp relevanter dan ooit is, en sterk leeft in de geest van de Haagse zorg.
Meer informatie
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Mandy Los.