In gesprek met Mandy Los, Programmaleider Dementie

 

Mandy Los is sinds een aantal jaren project- en programmaleider bij STZ. Zij leidt daar, met veel persoonlijke bevlogenheid, het programma Dementie. Mandy is van oorsprong verpleegkundige. Dit zorgt ervoor dat zij zich goed kan inleven in de situatie van het verplegend personeel van ouderen met dementie. Inmiddels heeft Mandy aangegeven dat ze per 1 januari STZ gaat verlaten om weer aan de slag te gaan bij een zorginstelling. In dit interview kijkt Mandy terug op haar periode bij STZ.

Hoe zou jij je werk als projectleider voor STZ willen omschrijven?
Divers, focus op samenwerking, en onvoorspelbaar. Divers omdat ieder mens anders is, ieder mens met dementie dus ook en zorg en ondersteuning voor mensen met dementie en hun naasten is dus even divers. In samenwerking omdat het verbinden van mensen en partijen de enige manier is om vanuit een programma de stappen te maken naar betere dementiezorg. Onvoorspelbaar omdat de regio zo groot is dat er geregeld ineens een mooi initiatief ontstaat of een acute hulpvraag ontstaat. Daar ligt dan vaak de meeste urgentie en motivatie om tot verbetering te komen.

Hoe zou jij je projecten het beste kunnen omschrijven?
Ik ben programmaleider dementie, en mijn programma en de projecten daarbinnen zijn allemaal dementie-gerelateerd. Het is een continue zoektocht naar de beste manier om de noodzakelijke verandering te realiseren. Top-down of bottom-up, als impuls vanuit het regionale netwerk of vanuit een landelijke beweging, met de samenwerkingspartners binnen het netwerk of daarbuiten en met een regionale impact of een lokale impact. Terugkijkend denk ik dat de projecten van afgelopen 2,5 jaar op allerlei verschillende manieren zijn aangepakt. De rode draad is wel altijd de behoeften van de persoon met dementie en/of naasten centraal in de doelstelling van de projecten.

Wat zijn jouw drijfveren als projectleider?
Ik ben als programmaleider persoonlijk sterk gemotiveerd door mijn eigen ervaringen met dementie. Al op jonge leeftijd heb ik dementie van dichtbij leren kennen en dat is een van mijn drijfveren geweest om verpleegkundige te worden. Het leven een stukje mooier, makkelijker, beter te maken, ondanks de kwetsbaarheid en beperking is mijn grootste drijfveer. Als verpleegkundige kon ik direct voor een paar mensen het leven met dementie een beetje beter maken als ik mijn werk goed deed, in mijn huidige functie hoop indirect ik een impact op een grotere groep mensen met dementie te hebben kunnen maken.

Hoe komen deze drijfveren terug in jouw werkzaamheden?
Ik kan vanuit mijn verpleegkundige achtergrond mij aardig inleven in hoe het werken in de dementiezorg is voor professionals. Daarnaast denk ik dat ik dat, samen met mijn drijfveer om het beste voor mensen met dementie te realiseren, er voor zorgt dat ik de praktijk en behoeften van dementie altijd centraal zet in mijn werkzaamheden. Dit zorgt er voor dat ik blijf volhouden, ook als het even tegen zit.

Wat omschrijft jouw als professional het best?
Ik denk dat ik behoorlijk persoonlijk gedreven ben, ik heb dementie al jong van dichtbij meegemaakt en dat was een van de motivaties om verpleegkundige te worden; om het beter te maken voor die kwetsbare groep mensen. Dat ik dat afgelopen 2,5 jaar voor de regio Haaglanden heb mogen doen ben ik heel dankbaar voor.

Hoe komen deze waarden terug in jouw werk?
Ik heb besloten weer dichter bij de praktijk te gaan werken zodat het beter mogelijk is om te zien welke effecten je acties hebben op de doelgroep. Ik kijk er ook naar uit om weer in een organisatie te werken in plaats van tussen organisaties omdat het nemen van besluiten binnen een organisatie toch vaak sneller en makkelijker gaat dan wanneer je veel partijen een kant op moet krijgen. Op die manier kun je sneller stappen maken naar kwaliteitsverbetering.

Wat is voor jou goede samenwerking, ook in relatie tot de zorg voor de patiënt?
Ik mis nog steeds de rol van de patiënt in de programma’s en projecten. Het zou prachtig zijn als mensen met dementie en hun naasten zelf inspraak hebben in wat we als netwerk met elkaar als prioriteit stellen, welke doelstelling we willen behalen en op welke manier. Ik hoop dat dit plan, wat afgelopen 2,5 jaar al een aantal keren is teruggekomen in diverse vormen, binnenkort gerealiseerd zal worden.

We danken Mandy voor haar inbreng de afgelopen jaren en wensen haar veel succes in haar verdere loopbaan!