Per 1 januari 2020 is de Wet Zorg en Dwang en de Wet verplichte GGZ van kracht. Deze wetten vervangen de huidige BOPZ wet. Het standpunt ten opzichte van onvrijwillige zorg verandert daarin van “Ja, mits…” naar “Nee, tenzij…”. De wet schrijft een stappenplan voor welke zowel intramuraal als extramuraal toegepast moet worden om onvrijwillige zorg (enkel als geen enkele lichtere interventie past en er daadwerkelijk hoog risico is) in te zetten. In de VVT zal de WZD voornamelijk gebruikt worden, deze mag alleen toegepast worden bij mensen met een gediagnosticeerde verstandelijke beperking of een psychogeriatrische diagnose zoals dementie.

Deze nieuwe wetten stellen ons voor vraagstukken rondom samenwerking: waar vinden we de externe expert die we moeten consulteren? Hoe zorgen we voor structurele evaluaties tussen de betrokken professionals? Hoe gaan we om met mensen die zowel voor WZD als voor WvGGZ in aanmerking komen?

Dit zijn slechts een paar van de vele vragen. Parnassia heeft daarom het initiatief genomen om hierover in gesprek te gaan met de VVT organisaties. Een eerste inventarisatie van gezamenlijke knelpunten is gemaakt, onder meer de beschikbaarheid van crisisbedden. In het vervolg worden mogelijkheden voor een gezamenlijk convenant onderzocht.